Guy Vandenbranden

 In de jaren vijftig-zestig van de voorbije eeuw is een tweede generatie constructivisten tot volle ontplooiing gekomen.  Onder hen neemt Guy Vandenbranden een centrale plaats in.  In 1952 koos hij resoluut voor de abstractie en werd lid of medeoprichter van de kunstgroepen Art Abstrait  (1952), Formes (1956) en Art Construit (1960). Deze drie groepen hadden Brussel als basis. Vanaf 1960 woonde en werkte hij in Antwerpen.  Even die periode oproepen.  1958, de Wereldtentoonstelling in Brussel is een groot succes.  Een groep Antwerpse kunstenaars vindt dat ze niet voldoende aan bod komen in deze wereldparade in het verre Brussel.  Met de gekende Antwerpse bescheidenheid menen ze dat het centrum van de kunstwereld zich in de metropool bevindt.  G58 of Groep 58 Hessenhuis is geboren.  Guy Vandenbranden zal hiervan geen lid zijn.  Hij vertoefde toen nog te Brussel.  Wanneer in 1960 als reactie op G58 de progressieve kunstenaarsgroepering de Nieuwe Vlaamse School werd opgericht, was Guy Vandenbranden er wel bij.  Hij ondertekende samen met onder meer Jef Verheyen, Vic Gentils, Jef Kersting, die enkele weken geleden overleed, e.a. een manifest mede opgesteld door Paul De Vree, dat kritiek leverde op de toen heersende politiek op het vlak van beeldende kunsten, maar tevens de begrenzing van de kunst wilde overschrijden en de vraag stelde: ligt de universaliteit in de begrenzing ?  Tussen 1960 en 1965 organiseerde de groep in binnen- en buitenland tentoonstellingen, of participeerde erin.  Voor het eerst sedert de Tweede Wereldoorlog werd de draad van het modernisme en de avant-garde opnieuw opgepakt.  Guy Vandenbranden was een sleutelfiguur hierin.  Hij werd later een van de drijvende krachten van het kunstcentrum VECU in de historische stadskern van Antwerpen.  Als constructivist  kon hij een zevental grote integratieprojecten in de architectuur uitvoeren, onder andere een muurschildering van niet minder dan 2,2 m hoogte en 100 m lengte in het Universitair Ziekenhuis Antwerpen. Een primeur: deze muurschildering werd recent gerestaureerd.  Ook Kunst op de Campus van de Universiteit Antwerpen beschikt over een mooie collectie van zijn werk. De laatste jaren stond het oeuvre van Guy Vandenbranden in de belangstelling, zeker na zijn overlijden.  Er zijn recent twee boeken over zijn werk verschenen.  Ik vermeld ook een aantal exposities waarin hij vertegenwoordigd was: De Achtenvijftigers in het ING-Gebouw in de Lange Gasthuisstraat te Antwerpen, met werk uit de ING-collectie.  En in het MuHKA was werk van hem uit 1956 te bewonderen in de tentoonstellingsreeks: Nieuwe kunst in Antwerpen 1958-1962 – aflevering:  4 Centrum voor hedendaagse kunstuitingen.  Ik heb naar aanleiding hiervan te Antwerpen en in Rome een lezing gehouden over de Europese uitstraling van deze kunstenaar onder de titel: “De constructivist Guy Vandenbranden en de peregrinaties tussen de steden Brussel-Antwerpen-Amsterdam-Milaan-Düsseldorf”. De vormen en de kleuren die de kunstenaar gebruikt, evenals de ruimte die ze innemen en de compositie, kenmerken zich door een volkomen autonomie.  Vooral worden meetkundige vormen gebruikt als de cirkel, de ellips, de rechthoek, het vierkant, de driehoek, de lijn en de kruising of versnijding van geometrische vormen. Zijn kleuren geven een apart accent aan de abstracte vormentaal.  In zijn beginperiode zijn de werken eerder zwart-wit.  Later mengt hij de basiskleuren tot nieuwe samenstellingen. Het is berekening contra spontaneïteit, programmering tegen informeel, discipline versus improvisatie.  Gedurende meer dan zes decennia is hij op streng geometrische manier op zoek naar zijn essentie van de schilderkunst en heeft hij als rasecht artiest eigentijds constructief werk gecreëerd van blijvende waarde.. 
(Ernest Van Buynder, erevoorzitter van het MuHKA.)

Acryl 

zeefdrukken

<<<<